چرا نماز و روزه انسانی را که فوت شده است می شود با پول خرید؟ آیا در آخرت نیز به پول دنیوی نیاز است؟

در عبادت هایی مانند نماز و روزه چند چیز وجود دارد که یکی از آنها رفع تکلیف است ، اما هدف اساسی تر عبادات راز و نیاز با خداوند و استفاده از برکات و آثار آن مانند شست و شوی انسان از گناهان در چندین نوبت در شبانه روز و در نتیجه قرب به خداوند است.

این آثار و برکات برای کسی به دست می آید که در دنیا به آنها اقدام کرده و از نتایج آن بهره مند شده باشد، اما از آنجا که لطف الهی گسترده است و حتی بعد از فوت شامل حال انسان ها می گردد، در مورد کسی که نماز و روزه از او به جهت بیماری یا قصور و مانند آن فوت شده است، می توانند بستگان برای او قضا کنند یا کسی را اجیر نماید تا برای میت قضا به جا آورد، تا قدری از گرفتاری ها ی او در عالم برزخ و آخرت کاسته شود، مانند بدهکاری مالی که به افراد دارد و تا آنها را به صاحبان شان ندهد، میت در عذاب و گرفتاری است. پس انجام نماز و روزه ها نوعی بدهکاری است که باید انجام شود.

پولی که به اجیر داده می شود، در مقابل زحمات او است ، نه در مقابل نماز و روزه تا با پول معاوضه شود. بدیهی است اگر اجیر پول را دریافت کند، ولی نماز و روزه های میت را انجام ندهد، میت از عهده تکلیف خارج نشده و بری الذمّه نمی شود.

قضای عبادات در مورد کسی که اعتقاد و باور به دین و احکام دینی داشته و از روی قصور یا بیماری و مسافرت و یا ناقص بودن عبادات برای او قضا به جا آورده شود، اما کسی که اعتقادی به دین و احکام آن نداشته و نماز و روزه را به جهت بی اعتقادی به آن ترک کرده باشد، خواندن نماز و روزه ها برای او سودی نخواهد بخشید.

منبع:www.eporsesh.com